اگر از ساخت و سازهای غیرمجاز در اراضی جنگلی، به ویژه در ارتفاعاتی که جز هلیکوپتر، راه دسترسی به آن وجود ندارد بگذریم و یا اینکه، چوب‌های قیمتی و درجه یک آن به وسیله سوداگران در حال قطع و فروش قاچاق باشد، عبور کنیم، به راحتی نمی‌توان از بلای زباله گذشت.

دوئل جنگل‌های مازندران با مشکلات ریز و درشت، تمامی ندارد، از یک سو، قاچاق چوب، امان آنها را بریده و از درون در حال تهی شدن است و از سوی دیگر، دپوی زباله، در بهترین اراضی جنگلی، جز نابودی آن رهاوردی نداشته است.

جنگل زیبای مازندران که گردشگران و مسافران از آن نهایت بهره را می‌برند، این روزها به دلایل مختلف، مسیر نابودی را طی می‌کند و بلایی نیست که بر سر آن نیامده باشد، مهم‌ترین آن چیزی نیست جز بلای زباله.

در مازندران حجم زباله بسیار زیاد بوده که عموما در جنگل‌ها و کنار رودخانه‌ها دپو شده است و آسیب‌های جدی به این استان می‌زند، بنابراین آن بخشی از زباله که در جنگل دپو می‌شود، پوشش جنگلی را نابود خواهد کرد و شیرابه‌های آن وارد آب‌های زیرزمینی می‌شود.

بسیاری از کارشناسان معتقدند که، حدود ۱۷۰ سال است که روش‌های مختلفی برای مدیریت زباله در جهان اجرا می‌شود، اما متاسفانه در ایران به دلیل اقدام دیرتر، با پسماند رو به رو هستیم.

به عنوان مثال، شیرگاه مرکز شهرستان سوادکوه شمالی، همانند بسیاری از دیگر شهرهای مازندران با مشکل جدی دفع زباله های شهری روبه رو است.

منطقه جنگلی اندرگلی شیرگاه که در دل جنگل‌های هیرکانی قرار دارد محل دفع غیر اصولی زباله است، زباله‌ها از روستاهای مجاور به علاوه زباله‌های شهر شیرگاه میهمان ناخوانده جنگل‌های هیرکانی هستند که به تازگی در یونسکو ثبت شده اند.

این دپوی زباله علاوه بر ایجاد منظره ای زشت و ایجاد الودگی های متعدد زیست محیطی موجب خشک شدن درختان جنگل‌های هیرکانی نیز می‌شود.

بارش باران باعث افزایش تولید شیرابه‌های سمی خطرناک از محل دپوی زباله ها است و مازندران با توجه به اقلیمش از این قاعده مستثنی نیست و بارش‌های متعدد باران موجب افزایش حجم تولید شیرابه شده و از آنجا به خاک و آب رودخانه ها نفوذ می‌کند.